جلد 5، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1403 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 324-295 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asgari Babadi M, Darvishi Z, Khoshkhoo S. The Comparative Study of the Abstraction and Immortality of the Soul from the Perspective of Afzal al-Din Maraghi and Mulla Sadra. پژوهش های مابعدالطبیعی 2024; 5 (2) :295-324
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-281-fa.html
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-281-fa.html
عسگری بابادی مرجان، درویشی زینب، خوشخو صادق. بررسی تطبیقی آراء تجرد و بقای نفس از منظر افضلالدین مرقی و ملاصدرا. پژوهش های مابعدالطبیعی. 1403; 5 (2) :295-324
1- گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی ، m.askaribabadi@yahoo.com
2- گروه معارف اسلامی، واحد اهواز،دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران .
3- گروه معارف اسلامی، واحدمسجد سلیمان، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه معارف اسلامی، واحد اهواز،دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ،ایران .
3- گروه معارف اسلامی، واحدمسجد سلیمان، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (519 مشاهده)
پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی بهدنبال پاسخ‌گویی و تحلیل سؤال «نظر باباافضل و ملاصدرا دربارۀ تجرد و بقای نفس چیست؟» شکل گرفته است. تجرد، مهم‌ترین ویژگی نفس است، چرا که بقای نفس رابطه تنگاتنگی با بحث معاد دارد. در فرایند پژوهش مشخص شده است، دو فیلسوف هر کدام براساس مبنای فکری خود به اثبات تجرد و بقای نفس پرداخته‌اند. ملاصدرا، نفس را بر اساس حرکت جوهری، جسمانیه الحدوث و روحانیه البقاء میداند. از نظر باباافضل، مرگ نه فنا است نه عدم، بلکه تفریق صفت وصل است، بهگونهای که میان روح و جسم و میان ما و آنچه غیرماست، صفت وصل و میراندن است، نه اعدام و نه افناء. آنها معتقدند که نفس بعد از کمال به مرحلهای میرسد که به بدن نیاز ندارد و ذاتاً مستغنی و مستقل از بدن است، به همین دلیل در طول مسیر خود علاقهاش به بدن به تدریج کم میشود تا زمان مرگ که بدن را رها میکند و به زندگی خود در جایی دیگر ادامه میدهد. هر دو فیلسوف قائل به تجرد نفس میباشند، با این تفاوت که ملاصدرا تجرد نفس را ذومراتب میداند. در این مقاله ابتدا پیش‌فرض‌های این دو فیلسوف، مراتب نفس و این‌که نفس در کدام مرتبه خویش به تجرد کامل میرسد، بیان شده، سپس ادله هر دو فیلسوف بر بقاء نفس با هدف تبیین و تحلیل تجرد و بقای آن از منظرافضل‌الدین کاشانی و ملاصدرا ارائه گردیده است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی
فهرست منابع
1. ابن‌سینا (1386)، شرح الاشارات والتنبیهات طوسی، قم: انتشارات تبلیغات اسلامی.
2. ابن‌سینا (1360)، رسائل ،ترجمه ضیاء‌الدین دری، ج 2، تهران: انتشارات بهجت.
3. ارسطو (1378)، دربارۀ نفس، ترجمۀ علیمراد داودی، چاپ چهارم، تهران: انتشارات حکمت.
4. افلاطون (1367)، مجموعه آثارافلاطون، ترجمۀ محمد حسن لطفی، تهران: نشر خوارزمی.
5. الآمدی، عبدالواحد(1360ق)، غررالحکم و دررالکلم، شرح جمال‌الدین محمد خوانساری، تحقیق جلال‌الدین المحدث الأرموی، چاپ سوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
6. الطریحی، فخرالدین بن محمدعلی (1408)، مجمع‌البحرین و مطلع‌النیرین، قم: نشر ثقافه الاسلامیه.
7. جوادی، محسن و انشایی، مهدی (1399)، تحقق نفس قبل از بدن در نظریۀ حدوث جسمانی، مجله حکمت صدرایی، سال هشتم، شمارۀ دوم، صص91-75.
8. حسن زاده آملی (1386)، عیون مسائل نفس و شرح آن، مترجمان ابراهیم احمدیان- سید مصطفی بابایی، قم: انتشارات بکاء.
9. لغت نامۀ دهخدا
10. ریاحی، علی ارشد، اسکندری، حمیدرضا(1389)، مراتب تکامل نفس از دیگاه ملاصدرا، مجله انسان‌پژوهی دینی، سال هفتم شمارۀ 24، صص 137-125.
11. فراهيدي، خليل احمد، (1414)، ترتيب كتاب العين، تحقيق؛ مهدي خزومي و ابراهيم صامرائي، تصحيح؛ اسعدطيب، ج 3، قم: اسوه.
12. قرشی، سید علی اکبر، (1367)، قاموس قرآن، تهران: اسلامیه.
13. لاریجانی، صادق و عزیزی علویجه، مصطفی(1388)، معرفت نفس از دیدگاه ملاصدرا و افضلالدین کاشانی، مجلۀ معرفت فلسفی، سال ششم، شمارۀ سوم، صص117-77.
14. مرقی کاشانی، افضل¬الدین (1366)، مصنفات، به تصحیح مجتبی مینوی و یحیی مهدوی، چاپ دوم، تهران: انتشارات خوارزمی.
15. مرقی کاشانی، افضل¬الدین (1331)، مصنفات (رسالۀ2)، تصحیح مجتبی مینوی و یحیی مهدوی، تهران: چاپخانه مجلس.
16. مصباح یزدی، محمد تقی (1368)، آموزش فلسفه، ج2، چاپ دوم، تهران: مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی.
17. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1387)، شواهد الربوبیه (به انضمام حواشی حکیم ملاهادی سبزواری)، ترجمۀ علی بابایی، تهران: انتشارات مولی.
18. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1382)، المبداء و المعاد، قم: حوزه علمیه قم.
19. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1383)، اسفار الاربعه، سفر چهارم، ترجمۀ خواجوی، تهران: انتشارات مولی.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
نظرسنجی
