دانشگاه خوارزمی
چکیده: (1010 مشاهده)
مرحوم صدرا، احترام علمی ویژه ای برای حکمای یونانی پیش سقراطی قائل بوده است. تا جایی که از آنها به گشایندگان درب های حکمت الهی و ... تعبیر میکند. صدرا حکمت را مختص به علوم برگرفته از دین انبیاء علیهم السلام میداند و از حکمایی نام میبرد که آنها را دارای حکمت مطلق و پایه گذاران حکمت میداند که بر اثر زهد و صفای باطن از عالم محسوس برکنده ا ند و متشبه به اخلاق باری تعالی شدهاند. همه آنها معتقد به حدوث عالمند. او نام 8 تن از بزرگان حکمت را ذکر میکند و قائل است که آنها به حقیقت رسیدهاند و نظرشان در باب حدوث و فنای عالم منطبق بر نظر پیامبران است. او بیان میکند که حکمای یونان 8 نفرند. سه نفر آنها که ملطیاند عبارتند از تالس، انکسیمانس و آغاثاذیمون و پنج تن آنها یونانیاند، انباذقلس، فیثاغورس، سقراط، افلاطون و ارسطو
او تا حدی آنها را حکیم میداند که بیان میکند که به واسطه این حکما، انوار حکمت در عالم تابیده شده و علم ربوبی در دلها منتشر شده است و آنها حکمت را به وسیله نور نبوت فراگرفتهاند.
آنها قائل به وحدانیت خداوند و احاطه علمی الهی به اشیاء هستند و به کیفیت صدور موجودات و چگونگی تکوین عالم میپردازند.
در این مقاله، ما به بررسی و تحلیل جنس مواجهی مرحوم صدرالمتالهین با باورهای حکمای پیش سقراطی پرداخته ایم. هدف اصلی و نهایی ما، نه یک بررسی صرف و سادهی انطباق و یا عدم انطباق، که استنتاج اصول محوری و ویژگی های اساسی نوع برخورد خاص صدرا با «دیگریِ فیلسوف» است.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی