جلد 6، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1404 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 362-331 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alibabaoghli V, Akvan M. Hegel's Critique of Sensory Certainty. پژوهش های مابعدالطبیعی 2025; 6 (1) :331-362
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-332-fa.html
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-332-fa.html
علی بابا اوغلی وحید، اکوان محمد. نقد هگل به یقین حسی. پژوهش های مابعدالطبیعی. 1404; 6 (1) :331-362
1- دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
2- دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران ،mo_akvan2007@gmail.com
2- دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران ،
چکیده: (271 مشاهده)
مقاله حاضر به تحلیل انتقادی موضع «یقین حسی» در فصل نخست پدیدارشناسی روح هگل می‌پردازد؛ موضعی که در ظاهر ساده‌ترین و بی‌واسطه‌ترین شکل آگاهی به نظر می‌رسد، اما هگل از درون آن، بنیادهای آگاهی مدرن را به چالش می‌کشد. مسأله اصلی پژوهش این است که هگل چگونه با تکیه بر ساختار درونی زبان و منطق یقین حسی، بی‌پایگی آن را آشکار می‌سازد، بی‌آنکه نیاز به نقدی بیرونی داشته باشد؟ در این راستا، این مقاله، ضمن واکاوی این پرسش، همچنین به تحلیل و مقایسه دو خوانش متافیزیکی و غیرمتافیزیکی از این فصل می‌پردازد. از یک‌سو، تفسیرهایی مانند تفسیر پینکارد و براندوم بر جنبه زبان‌مند و پراگماتیستی متن تأکید می‌کنند (خوانش غیرمتافیزیکی) و از سوی دیگر، مفسرانی چون استرن، بیزر و هولگیت با برجسته‌کردن ساختار هستی‌شناختی دیالکتیک، بر قرائتی متافیزیکی پای می‌فشارند. مقاله با روش تحلیلی– مفهومی، ضمن صورت‌بندی چیستی یقین حسی، مسیر دیالکتیکی آن را دنبال می‌کند و نشان می‌دهد چگونه این موضع، در تلاش برای حفظ فردیت و بی‌واسطگی، نهایتاً در کلیت زبان، مفهوم و زمان منحل می‌شود. این نوشتار با تأکید بر بُعد واسطه‌مندی شناخت، یقین حسی را به‌مثابه نقطه عزیمت تاریخمند و دیالکتیکی آگاهی در نظام هگل بازخوانی می‌کند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی
فهرست منابع
1. اردبیلی، محمدمهدی (۱۳۹۴)، آگاهی و خودآگاهی در پدیدارشناسی روح هگل، تهران: روزبهان.
2. اردبیلی، محمد مهدی و سهرابی، علی (۱۴۰۰)، راهنمای انتقادی پدیدارشناسی روح، تهران: نشر نی.
3. استرن، رابرت (۱۳۹۶). هگل و پدیدارشناسی روح، ترجمه محمدمهدی اردبیلی و سید محمدجواد سیدی، تهران: ققنوس.
4. پیپین، رابرت بی (۱۳۹۸)، ایدئالیسم آلمانی: خشنودی‌های خودآگاهی، ترجمه سید مسعود حسینی، تهران: کرگدن.
5. پینکارد، تری (۱۳۹۵)، فلسفه آلمانی ۱۷۶۰-۱۸۶۰: میراث ایدئالیسم (ترجمه ندا قطره‌یی)، تهران: ققنوس.
6. بیزر، فردریک، (۱۳۹۸). ایدئالیسم آلمانی: خشنودی‌های خودآگاهی (ترجمه سید مسعود حسینی)، تهران: نشر کرگدن.
7. Brandom, Robert B (2019), A Spirit of Trust: A Reading of Hegel's Phenomenology of Spirit, Cambridge, MA: The Belknap Press of Harvard University Press. [DOI:10.4159/9780674239067]
8. Hegel, G.W.F (1807), The Phenomenology of Spirit. Bamberg and Wurzburg: Joseph Anton Goebhardt.
9. Hyppolite, J (1974), Genesis and Structure of Hegel's Phenomenology of Spirit, Translated by Samuel Cherniak and John Heckman, Northwestern University Press.
10. Inwood, Michael (Trans, Intro., & Commentary) (2018), G.W.F. Hegel: The Phenomenology of Spirit, Oxford: Oxford University Press.
11. Krasnoff, Larry (2008), Hegel's Phenomenology of Spirit: An Introduction, Cambridge: Cambridge University Press. [DOI:10.1017/CBO9780511619892]
12. Pinkard, Terry (2010), Hegel's Phenomenology of Spirit. Cambridge: Cambridge University Press.
13. Quante, Michael & Mooren, Nadine (Eds.) (2018), Kommentar zu Hegels Wissenschaft der Logik, Hamburg: Meiner Verlag. [DOI:10.28937/978-3-7873-3340-0]
14. Rockmore, Tom (1997), Cognition: An Introduction to Hegel's Phenomenology of Spirit, Berkeley & Los Angeles: University of California Press.
15. Stern, Robert (2016), Hegel and the Phenomenology of Spirit. London: Routledge.
16. Westphal, Kenneth R (Ed.). (2009), The Blackwell Guide to Hegel's Phenomenology of Spirit, Malden, MA: Wiley-Blackwell. [DOI:10.1002/9781444306224]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
نظرسنجی
