جلد 3، شماره 2 - ( پائیز و زمستان 1401 )
جلد 3 شماره 2 صفحات 38-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akbarpour Kiyasari F, Ghiasvand M. Intertextuality and Religious Language. پژوهش های مابعدالطبیعی 2022; 3 (2) : 1
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-176-fa.html
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-176-fa.html
اکبرپورکیاسری فاطمه، غیاثوند مهدی. بینامتنیت و مسئله زبان دین. پژوهش های مابعدالطبیعی. 1401; 3 (2) :7-38
1- کارشناسی ارشد فلسفه دین، دانشگاه خوارزمی، ، eshragh.fatemeh@yahoo.com
2- استادیار گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی
2- استادیار گروه فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی
چکیده: (1941 مشاهده)
مسئله‌ی اصلی مقاله‌ی پیش رو این است که آیا نظریه‌ی بینامتنیت- در شکل و روایت کلاسیک‌اش، یعنی آنچنان که ژولیا کریستوا، واضع لفظ بینامتنیت، آن را روایت و صورتبندی کرده است- می‌تواند در حکم یک روش برای فهم معنای زبان و متون دینی به کار آید؟ و اینکه با به‌کارگیری بینامتنیت می‌توان به یک معنای واحد، کامل و نهایی رسید؟ و به فرض حصول معنا، وضعیت عینیت فهم زبان دین و متون دینی چگونه خواهد بود؟ ضمناً به این پرسش نیز پاسخ داده‌ایم که با تأکید بر ویژگی بینامتنی متون، همچون پویایی و فرآوری مداوم متون، در جریان بینامتنیت، معنای متن می‌تواند همان مقصود نویسنده‌ی متن باشد؟ کریستوا بر دو مؤلفه سوژه و زبان در کنار ساختار، برای حصول معنا تأکید دارد با تکیه‌بر این دو مؤلفه‌ی مهم کریستوایی که اساس شکل‌گیری بینامتنیت را تشکیل می‌دهد بحث در دو محور بررسی می‌شود.1. با در نظر گرفتن این نکته که معنا حاصل همکاری و پیوند زبان و سوژه است، عینیت فهم معنای گزاره‌های دینی و اساساً زبان دین در دو شکل مکتوب و گفتاری آن به چه نحو خواهد بود؟2. بینامتنیت امکان روشی برای فهم معنای زبان دین را فراهم خواهد کرد؟ که درنتیجه درخواهیم یافت کاربست بینامتنیت در وادی زبان دین به‌موجب پویایی زبان و سوژه‌ی سخن‌گو کریستوایی امکان حصول یک معنای واحد را نخواهد داشت و با توجه به این نتیجه عینیت فهم معنای زبان دینی فرضیه‌ای نادرست است و بینامتنیت در قامت یک روش برای حصول معنا به کار نخواهد آمد.
شماره‌ی مقاله: 1
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی
فهرست منابع
1. افلاطون (1398)،دوره ی آثار افلاطون،ترجمه ی محمدحسن لطفی،رضا کاویانی،تهران،انتشارات خوارزمی.
2. آلن، گراهام. 1385. بینامتنیت. ترجمه پیام یزدان جو. تهران: نشر مرکز
3. بَرِت، استل.1397. کریستوا در قابی دیگر. ترجمه مهرداد پارسا. تهران: نشر شوند.
4. صافیان،محمدجواد. غیاثوند، مهدی. 1390. «هرمنوتیک گادامری و تأویل بینامتنی». نشریه ذهن. 48. 51-78
5. غیاثوند،مهدی. پاییز 1392.«سیمای تأویل در آیینه بینامتنیت کریستوایی». نشریه حکمت و فلسفه.3. 97-114
6. کریستوا، ژولیا.1389. فردیت اشتراکی. ترجمه مهرداد پارسا. تهران: نشر روزبهان.
7. مک آفی، نوئل.1392. ژولیا کریستوا. ترجمه مهرداد پارسا. تهران: نشر مرکز.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
نظرسنجی
