گروه فلسفه، واحد تهران مرکزی،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.(نویسنده مسئول)
چکیده: (1144 مشاهده)
از زمانه روشنگری تا به امروز انسان مدرن به دنبال واکاوی باورهای دینی، به شیوههای نوین معرفتشناختی بودهاست. بر همین بنیاد، بررسی باور به خداوند بهعنوان مهمترین باور دینی، با بررسی قرائن و ادله خداباوری، در میان اندیشمندان غربی نمود و بروز ویژهای داشته است. آنتونی فلو، فیلسوف قرینهگرای امروزین، از دسته متفکرینی است که توجه ویژهای به واکاوی خداباوری و رد آن بر پایه قرائن داشته؛ تا جایی که او را پدر آتئیسم نو نامیدند. بررسی و واکاوی دیدگاه ابشان در روزگار نخست زندگی علمی او که بهعنوان یک خداناباور نمود و بروز داشت، موضوع این نوشتار است. آنتونی فلو در آثار خداناباورانه خود چند مطلب ریشهای در رد خداباوری بیان میکند که برگزیدههای بنیادیتر آنها در این نوشتار مورد واکاوی قرار میگیرد. برای همین خواسته، دیدگاههای برجسته آنتونی فلو درزمینه خداناباوری، یعنی بیمعنایی زبان دین، ناسازگاری مفهوم خدا و اصل خداناباوری مورد بررسی قرارگرفته و سپس قوت و ضعفهای هر یک از آنها مورد واکاوی قرار میگیرد. بنابراین آشکار خواهد شد که اگرچه فلو، اشکالات جدی و قابل تاملی درزمینه خداباوری ارائه داده است ولی بسیاری از این موارد درگذشته نیز به گونه دیگری پیشنهادشده و البته قابل نقد و دارای اشکالات و سستیهایی است که مورد توجه قرار میگیرند.
شمارهی مقاله: 1
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
کلامی