جلد 6، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1404 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 294-269 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Roohi Seraji G, Hosaini S S. A Comparative Study of Soul-Body Unity in the Thought of Ibn Sina and Mulla Sadra. پژوهش های مابعدالطبیعی 2025; 6 (1) :269-294
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-325-fa.html
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-325-fa.html
روحی سراجی غلامحسین، حسینی شهاب الدین. بررسی تطبیقی اتحاد نفس و بدن از دیدگاه ابنسینا و ملاصدرا. پژوهش های مابعدالطبیعی. 1404; 6 (1) :269-294
1- دانشگاه قم ، G.roohi@qom.ac.ir
2- دانشگاه خوارزمی
2- دانشگاه خوارزمی
چکیده: (650 مشاهده)
یکی از مسائل پیچیده فلسفی، شناخت حقیقت انسان و بهویژه رابطه نفس با بدن است. اتحاد نفس و بدن از جمله مسائلی است که به دلیل تجرد نفس و مادی بودن بدن، نظر بسیاری از فلاسفه بهویژه فیلسوفان اسلامی را بهخود جلب کرده است. موضوع این مقاله تحلیل آرای ابنسینا و ملاصدرا درباره اتحاد نفس و بدن است. روش تحقیق حاضر بهشیوه توصیفی - تحلیلی است. هر دو فیلسوف ایده قدیم بودن نفس، که از افلاطون به یادگار مانده است، را رد میکنند. ابنسینا نفس را در مقام ذات و در مرتبه فعل از زمانی که به بدن ملحق شده است، مجرد میداند، اما ملاصدرا نفس را در مقام ذات مجرد، ولی در مرتبه پیدایش، قائل به حدوث جسمانی آن است. در این مقاله نشان دادهایم که سخنان ابنسینا دارای قوت بیشتری است. زیرا اشکال تبدّل ماهیت، که برخی از محققان در فلسفه اسلامی به نظریه ملاصدرا گرفتهاند، بر نظریه ابنسینا، که نفس را در پیدایش و پس از آن مجرد میداند، وارد نمی‌شود. ضمن اینکه رابطه نفس و بدن از نظر ابنسینا عرضی است، زیرا او نفس را مدبر بدن میداند، ولی ملاصدرا رابطه نفس و بدن را ذاتی و اتحادی میداند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی
فهرست منابع
1. قرآن کریم
2. ابن¬سینا، حسین ابن عبدالله (1364)، النجاة من الغرق فی بحر الضلالات، چاپخانه خورشید، چ دوم.
3. ابن سینا، حسین ابن عبدالله (1383)، رساله نفس، با مقدمه و حواشی و تصحیح دکتر موسی عمید، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
4. ابن¬سینا، حسین ابن عبدالله (1404)، الشفاء (الطبیعیات)، به تحقیق سعید زاید، مکتبه آیه الله مرعشی.
5. افلاطون (1380)، دوره آثار افلاطون، ترجمه محمدحسن لطفی، ج 4، انتشارات آخوندی.
6. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد ( ۱۴۱3)، غرر الحکم و درر الکلم، محقق: سید مهدى رجائی، قم، دار الکتاب الاسلامی.
7. حلی، حسن ابن یوسف (1385)، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، تحقیق جعفر سبحانی، قم، موسسه الامام الصادق(ع).
8. طاهری، اسحق (1359)، نفس و قوای آن از دیدگاه ارسطو، ابن¬سینا، صدرالدین شیرازی، قم، انتشارات بوستان کتاب.
9. طباطبایی، محمد حسین (1362)، المیزان فی تفسیر القرآن،تهران، دارالکتب الاسلامیه.چ4.
10. طباطبایی، محمدحسین (1371) نهایة الحکمة، قم، موسسه نشر اسلامی، چاپ 13.
11. فارابی، محمد بن طرخان (1955)، تحصیل السعادة، تعلیقه دکتر بوعلی ملحم، بیروت، لبنان، ناشر دار مکتبه الهلال.
12. فروغی، محمد علی (1379)، سیر حکمت در اروپا، تهران، زوار.
13. فیاضی، غلامرضا (1393)، علم النفس فلسفی، ناشر، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم، ایران.
14. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1363)، مفاتیح الغیب، تعلیقات علی نوری، تصحیح محمد خواجوی، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ اول، 1.
15. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1368)، الحکمه المتعالیه فی االاسفار االاربعه العقلیه، قم: مصطفوی.
16. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1385)، مجموعه رسائل فلسفی، تهران، انتشارات حکمت.
17. ملاصدرا، صدرالدین محمد (1981)، الحکمه المتعالیه فی الاسفار الاربعه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم.
18. میر داماد، محمد باقر (1367)، القبسات، تهران، دانشگاه تهران.
19. کاپلستون، فردریک (1388)، تاریخ فلسفه یونان و روم، مترجم سید جلال الدین مجتبوی، انتشارات علمی فرهنگی سروش.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
نظرسنجی
