بهار و تابستان
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه قم
2- دانشگاه خوارزمی ،hosaini.qom@khu.ac.ir
2- دانشگاه خوارزمی ،
چکیده: (509 مشاهده)
یکی از مسائل پیچیده فلسفی شناخت حقیقت انسان و به ویژه رابطه نفس با بدن است. اتحاد نفس و بدن از جمله مسائلی است که به دلیل تجرد نفس و مادی بودن بدن نظربسیاری از فلاسفه به ویژه فیلسوفان اسلامی را به خود جلب کرده است؛ بر همین اساس، مسئله این مقاله نیز تحلیل آرای ابن سینا و ملاصدرا درباره اتحاد نفس و بدن است. روش تحقیق حاضر به شیوه توصیفی – تحلیلی است. هر دو فیلسوف ایده قدیم بودن نفس را که از افلاطون به یادگار مانده است، رد میکنند؛ در این رابطه ابن سینا نفس را در مقام ذات و در مرتبه فعل از زمانی که ملحق به بدن شده است مجرد میداند ، اما ملاصدرا نفس را در مقام ذات مجرد ولی در مرتبه پیدایش، قائل به جسمانیه الحدوث است. در این مقاله نشان دادهایم که سخنان ابن سینا دارای قوت بیشتری است زیرا اشکال تبدّل ماهیت، که برخی از محققان و اندیشه ورزان در فلسفه اسلامی به نظریه ملاصدرا گرفته اند بر نظریه ابن سینا که نفس را در پیدایش و پس از آن مجرد میداند، پیش نمیآید و رابطهی نفس و بدن از نظر ابن سینا، عرضی است زیرا او نفس را مدبر بدن میداند ولی ملاصدرا رابطه نفس و بدن را ذاتی میداند وبه نظر ملاصدرا رابطه اتحادی بین نفس و بدن برقرار است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
نظرسنجی
