جلد 3، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1401 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 110-84 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Qorbani Q, AsemAbadi H. The Question Concerning Historicity andthe Quran’s Language in Jurisprudential Verses. پژوهش های مابعدالطبیعی 2022; 3 (1) : 4
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-143-fa.html
URL: http://mi.khu.ac.ir/article-1-143-fa.html
قربانی قدرت الله، عاصم آبادی حسن. مساله تاریخ مندی و زبان قرآن در آیات فقهی. پژوهش های مابعدالطبیعی. 1401; 3 (1) :84-110
دانشگاه خوارزمی
چکیده: (995 مشاهده)
پرسش از تاریخمندی گزارههای دینی و ارتباط آن با زبان قرآن، بویژه در آیات فقهی با نظر به دغدغههای دینی دینداران اهمیت زیادی دارد. در این زمینه میتوان به مساله معناداری، معرفتبخشی و تاریخمندی یا فراتاریخی بودن آیات فقهی قرآن توجه داشت. تحقیق در آیات فقهی قرآن نشان دهنده واقعنمایی، معناداری، معرفتبخشی و جهانشمولی آنهاست و اینکه شارع مقدس عمدتا ترکیبی از زبان عام و خاص را برای بیان احکام شرع بیان داشته و مصالح و مفاسد دینداران و سعادت دنیوی و اُخروی آنها را هم لحاظ کرده است. تنوع آیات فقهی قرآن در ابعاد عبادی، غیرعبادی و فردی و اجتماعی و ضرورت توجه به واقعیتها و مقتضیات زمان نزول و ادوار بعدی، موجب گردیده تا عمده آیات فقهی قرآن دارای دلالت فراتاریخی باشند، اگرچه تعداد اندکی هم صرفا ناظر به واقعیتهای جامعه عرب 14 قرن پیش هستند که تاریخی بودن صفت آنهاست. با این وجود روح حاکم بر همه آیات فقهی قرآن در پیوند با دیگر آیات این کتاب الهی، مناسبت با واقعیتهای جامعه مومنان و دلالتهای فراتاریخی و فرامکانی آنهاست که همین مهم موجب تاثیرگذاری پاینده قرآن در زمانهای بعدی است.
شماره‌ی مقاله: 4
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فلسفی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
نظرسنجی
